Στην άναρχη ζωή που επέλεξα, το χάος μου το αγαπώ

Της Ελένης Χιωτάκη

Είναι φορές που με κουράζει πολύ τούτος ο κόσμος..και πόσο νομίζεις θα μπορώ να ακούω ψευτιά και υποκρισία χωρίς να τσακίζει το δέρμα στο πρόσωπο μου από εκφράσεις αηδίας; με κουράζει ο ”στημένος” με κουράζει ο ”δήθεν” αυτός που έρχεται μέσα στη μούρη μου και φωνάζει ”ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΔΕΣ ΜΕ”!

Με κουράζει ο τύπος που έχει το ”χρίσμα” και που έρχεται στη ζωή μου για να μου τα μάθει ΌΛΑ! Γιατί πρέπει να σου αποδείξει πως εσύ τσάμπα κουβαλάς τα όσα χρόνια κουβαλάς. Εν τέλει, δε ξέρεις τίποτα, και ήρθε ο κάθε θεοφώτιστος να σου τα μάθει ως ειδικός παντογνώστης, απόστολος, όσιος, και γενικά μια μετενσάρκωση κάποιου Γκουρού.

Θέλω πολύ να κάνω ένα βήμα πίσω στη ”φτιαγμένη” σκηνή τους και να υποκλιθώ με ειρωνεία και να πω σε όλους αυτούς ”ΦΤΑΝΕΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΜΑΣ ΠEIΣΑΤΕ, ΜΗ ΚΟΥΡΑΖΕΤΕ ΑΛΛΟ ΤΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΜΑΥΡΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ” και κάπου εκεί να ρίξω ένα χειροκρότημα.. γιατί να ξέρεις ο τύπος ”τα ξέρω όλα” αυτό επιζητά απ’ όταν νόμισε πως άρχισε να κατανοεί τούτον τον κόσμο..φυσικά και παραμένει στο ”νομίζω”..γιατί αυτός που γνωρίζει πραγματικά, το τελευταίο που έχει όρεξη να κάνει είναι το ”δασκαλιλίκι”

Λοιπόν δε θέλω ούτε την ”τάξη” που μου επιβάλει κάποιος ούτε το ”πρέπον” σου.. βούλιαξε εσυ στο δωμάτιο της κάπνας, ξέρεις..-αυτή που βγάζεις από μέσα σου- και άσε με, εμένα να κουρνιάζω στο άναρχο χάος.. αυτό που ξέρει πως να σε αγκαλιάζει με την σιωπή.. θέλω την ησυχία του τίποτα, γιατί τη φασαρία της γνώσης σου, την έφαγα στη μάπα και δε μου κάνει φίλε. Πολύς χαμός για το τίποτα.. κι εγώ θέλω σκέτο το χαμό! Τον δικό μου χαμό, όχι αυτόν που εσύ βάζεις στο νου σου.. αλλά τον χαμό, στον δικό μου κόσμο..αυτόν της ηρεμίας που τα έχω βρει με τον εαυτό μου. Ξέρεις τι ησυχία κάνει εκεί μέσα όταν έχεις κάνει ειρήνη με τη πάρτη σου;

Ήδη το νιώθω να με κυκλώνει αυτό το ήσυχο σκοτάδι που έχω μέσα μου.. μου στολίζει τις σκέψεις με μικρά νεφελώματα, πολλές φορές τα βλέπω να πηγαίνουν εδώ κι εκεί.. και ακούω κι ένα ήχο τόσο μονότονο και ασφαλή, χωρίς κανέναν περίεργο σύμπλεγμα δονήσεων και παλμών..και είναι ξέρεις αυτό που χρειάζομαι γιατί ο όχλος με κούρασε αφόρητα.

Στη Θεογονία του Ησίοδου, το Χάος, η Γαία και ο Έρως αποτέλεσαν την πρωταρχική τριάδα απ’ την οποία γεννήθηκαν οι θεοί της μυθολογίας. Αυτή τη τριάδα θέλω και ας μου κάνουν τη χάρη να κάτσουν στην άκρη.. οι της ”τάξης”.

Έχω μια άναρχη ζωή να ζήσω στο χάος το δικό μου και ειλικρινά μ’ αρέσει πολύ γιατί είμαι, και νιώθω ελεύθερη. Δε κούρνιασα ποτέ στο χουζούρι της βεβαιότητας. Ούτε ”βολεύτηκα” και ποτέ μου..ο ασυμβίβαστος, ο ελεύθερος δε βολεύονται πουθενά! Είναι ανήσυχοι στο να φτιάχνουν και να ιδρώνουν, σκαρφαλώνουν κύτταρο κύτταρο μέσα τους.

Δεν επαναπαύονται σε παχιές πολυθρόνες κρίνοντας και δείχνοντας.. έχουν έναν δρόμο να τρέξουν να ιδρώσουν και μάλιστα σε ανηφόρα..

άντε και καλό μας δρόμο…

Πηγή
http://www.anapnoes.gr/stin-anarchi-zoi-pou-epelexa-to-chaos-mou-to-agapo/