Γράφει η ψυχολόγος Άρτεμις Βαμβουνάκη.
Τι σημαίνει άραγε ευτυχία; Μήπως είναι ένα άπιαστο όνειρο, είναι απάτη ή είναι παντοτινή;
Είναι υποκειμενική για τον καθένα μας . Ο κάθε άνθρωπος αναζητάει τη δική του προσωπική ευτυχία.
Την ψάχνουμε σε όλη μας τη ζωή, μα κάποιες φορές παραμένει άπιαστη για κάποιους, δύσκολη και ακατόρθωτη.. μα αυτό συμβαίνει μονάχα γιατί δε γνωρίζουν τι είναι τελικά.. Τι να σημαίνει;
Μήπως είναι μονάχα στιγμές ;από κείνες που τις βιώνουμε έντονα, όπου μας πλημμυρίζουν όμορφα συναισθήματα , μοναδικές εικόνες;
Μήπως πάλι ευτυχία είναι οι προσωπικοί στόχοι που θέτουμε; Στόχοι διαφορετικοί για τον καθένα όπως η επαγγελματική μας καταξίωση; Μήπως όμως είναι η οικογένειά μας , οι φίλοι , τα παιδιά μας , ο σύντροφος της ζωής μας; Ή καλύτερα η υγειά μας;
Τι σημαίνει άραγε ευτυχία; Μήπως είναι ένα άπιαστο όνειρο, είναι απάτη ή είναι παντοτινή;
Είναι υποκειμενική για τον καθένα μας . Ο κάθε άνθρωπος αναζητάει τη δική του προσωπική ευτυχία.
Την ψάχνουμε σε όλη μας τη ζωή, μα κάποιες φορές παραμένει άπιαστη για κάποιους, δύσκολη και ακατόρθωτη.. μα αυτό συμβαίνει μονάχα γιατί δε γνωρίζουν τι είναι τελικά.. Τι να σημαίνει;
Μήπως είναι μονάχα στιγμές ;από κείνες που τις βιώνουμε έντονα, όπου μας πλημμυρίζουν όμορφα συναισθήματα , μοναδικές εικόνες;
Μήπως πάλι ευτυχία είναι οι προσωπικοί στόχοι που θέτουμε; Στόχοι διαφορετικοί για τον καθένα όπως η επαγγελματική μας καταξίωση; Μήπως όμως είναι η οικογένειά μας , οι φίλοι , τα παιδιά μας , ο σύντροφος της ζωής μας; Ή καλύτερα η υγειά μας;
Τι σημαίνει άραγε ευτυχία; Ποιος είναι αυτός που την έζησε στο έπακρο βαθμό, να μας το εξομολογηθεί;
Τι είναι τελικά απ’ όλα αυτά; Μήπως είναι η υγεία μας προπάντων, η αγάπη, τα χάδια ,η ίδια η ζωή μας; Δεν είναι άραγε το θαύμα της ζωής; Όταν ζούμε καθημερινά, ονειρευόμαστε, αγαπάμε, διασκεδάζουμε, ταξιδεύουμε τότε δεν αισθανόμαστε ευτυχισμένοι;
Είναι σημαντικά όλα τα παραπάνω ώστε να συνθέσουν το σκηνικό της δικής μας προσωπικής ευτυχίας. Το καθένα από αυτά ξεχωριστό και απαιτούνται πολλά μαζί ή έστω μερικά από αυτά.. Γιατί δεν είναι ίδιες όλες οι προτεραιότητες για το καθένα μας.
..Όποια κι αν είναι όμως δε κρατάει παντοτινά και αιώνια..
Είναι σαν τις στάλες της βροχής κι αυτή μάτια μου, πέφτει σιγά σιγά, υπομονετικά, σταματάει για λίγο και ύστερα βρέχει με δύναμη, καταρρακτωδώς..
Δε φορά χρυσά φορέματα, δεν φέρει στέμμα βασιλιά ώστε να τη ξεχωρίσουμε μονομιάς.
Δε κάνει θόρυβο στο διάβα της, ούτε μας καλεί κοντά της. Εμείς οι ίδιοι χρειάζεται να χουμε μάτια ορθάνοιχτα.
Η ευτυχία μας ζητάει αθόρυβα να βιώσουμε τη ζωή μας όσο πιο όμορφα γίνεται. Μη την αφήσουμε να μας ξεφύγει, ούτε λεπτό μη χάσουμε από δαύτη .
Αν όμως απομακρυνθεί από κοντά μας δεν επιστρέφει αμέσως και τίποτα στη ζωή δε ζούμε για δεύτερη φορά…
Πηγή
https://www.anapnoes.gr/i-eftychia-miazi-me-vrochi-pote-pefti-arga-ke-pote-katarraktodos/
Πηγή
https://www.anapnoes.gr/i-eftychia-miazi-me-vrochi-pote-pefti-arga-ke-pote-katarraktodos/