Εσύ, για ποια ευτυχία παλεύεις;

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου

Παλεύω.
Τόσα χρόνια μονομαχώ.
Σε έναν αγώνα που άλλοτε είναι άνισος και άλλες υπερτερώ.
Για εκείνον με τον ίδιο μου τον εαυτό μιλάω.
Για εκείνον που τόσα χρόνια συγκατοικούμε στο ίδιο σώμα, μα δρούμε και αντιδρούμε διαφορετικά.

Παλεύω να καταφέρω να συμβιβαστούν τα θέλω μας κάποια στιγμή.
Και εκείνος πιστεύω το ίδιο προσπαθεί.
Απλά ακόμα δεν έχουμε ωριμάσει όσο θα έπρεπε.
Ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να βαδίσουμε χέρι χέρι προς την ίδια κατεύθυνση.
Ακόμη αμφισβητούμε την ζωή και διαφωνούμε ως προς το τι σημαίνει “ευτυχία” για εμάς.

Γιατί η ζωή μάτια μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κυνήγι ευτυχίας.
Εγώ ακόμα το προσπαθώ.
Ακόμα το παλεύω.
Ακόμα κάνω υποχωρήσεις.
Εγώ και εκείνος ο άλλος μου εαυτός.

Ξέρεις κάτι;
Η ευτυχία δεν έχει ανάγκη καμιά υποχώρηση και κανέναν πόλεμο.
Η ευτυχία δρα, αντιδρά και παρουσιάζεται αναίμακτα και χωρίς καμιά αμφιβολία.
Εάν αμφιβάλλεις για κάτι δεν είναι ατόφιο.
Κάτι δεν είναι αληθινό.
Κάτι δεν αξίζει για να καρδιοχτυπά η καρδιά διαφορετικά.

Εσυ;
Για ποια ευτυχία παλεύεις;

Πηγή

http://www.loveletters.gr