Τα Χριστούγεννα είναι η πιο ιδιαίτερη γιορτή του χρόνου. Κι αυτό, γιατί κουβαλάει μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, που είναι συνδυασμός χαράς μαζί με μια υπόκωφη νοσταλγία. Αυτή η ζεστή ατμόσφαιρα, με τα λαμπιόνια να αγκαλιάζουν τις σκέψεις σου με το ζεστό τους φως και τα τραγούδια να σε κατακλύζουν με αναμνήσεις, για πολλούς είναι μια πληγή στην ψυχή.
Βλέπεις για κάποιους τα Χριστούγεννα είναι η υπενθύμιση ότι η αγκαλιά που συνήθισαν να τους λείπει, την ημέρα αυτή γίνεται πόνος αβάσταχτος.
‘Ο,τι σου λείπει κάθε μέρα, τα Χριστούγεννα θα το αποζητάς λίγο περισσότερο. Ιδίως τους ανθρώπους, που σε άφησαν νωρίς. Λίγο η μυρωδιά τους και εκείνος ο παράξενος τρόπος τους, που σε έκαναν να νιώθεις τόσο ξεχωριστή. Τα αστεία πειράγματα στα μεγάλα οικογενειακά τραπέζια και η αίσθηση της πλήρωσης που αισθανόσουν κοντά τους. Τίποτα το εξωφρενικό! Απλά όλα τα κομμάτια ήταν τοποθετημένα τόσο σωστά και αυτή η αρμονία της κανονικότητας άγγιζε την ευτυχία. Ήταν η ευτυχία.
Κι όσο κι αν τα χρόνια περνάνε, όσο κι αν καθημερινά το παλεύεις, το κουκουλώνεις, το κρύβεις κάτω από υποχρεώσεις, τις γιορτινές μέρες η καρδιά θα ματώνει κι εσύ δε θα μπορείς και δε θα θέλεις να προσποιείσαι πως η ζωή κυλά με ένα “χωρίς”. Θα κοιτάς τη συνηθισμένη μεριά στο τραπέζι και θα αφήνεις όλα τα αναπάντητα “γιατί” να κυλάνε στα μάγουλά σου. Και ίσως είναι το μόνο που πρέπει να κάνεις, για να τιμήσεις την απώλεια που νιώθεις τόσο δυνατά μέσα σου.
Λίγο ακόμη, μέχρι να βγει ο χρόνος, θα πεις. Ίσα για να μπορέσεις να αριθμήσεις άλλη μία χρονιά χωρίς το άτομο που αγαπάς. Μα, αλήθεια δεν είναι εκείνο που λένε, πως, ό,τι αγαπάς αληθινά, ποτέ δε χάνεται από μέσα σου;
‘Ο,τι σου λείπει κάθε μέρα, τα Χριστούγεννα θα το αποζητάς λίγο περισσότερο. Ιδίως τους ανθρώπους, που σε άφησαν νωρίς. Λίγο η μυρωδιά τους και εκείνος ο παράξενος τρόπος τους, που σε έκαναν να νιώθεις τόσο ξεχωριστή. Τα αστεία πειράγματα στα μεγάλα οικογενειακά τραπέζια και η αίσθηση της πλήρωσης που αισθανόσουν κοντά τους. Τίποτα το εξωφρενικό! Απλά όλα τα κομμάτια ήταν τοποθετημένα τόσο σωστά και αυτή η αρμονία της κανονικότητας άγγιζε την ευτυχία. Ήταν η ευτυχία.
Κι όσο κι αν τα χρόνια περνάνε, όσο κι αν καθημερινά το παλεύεις, το κουκουλώνεις, το κρύβεις κάτω από υποχρεώσεις, τις γιορτινές μέρες η καρδιά θα ματώνει κι εσύ δε θα μπορείς και δε θα θέλεις να προσποιείσαι πως η ζωή κυλά με ένα “χωρίς”. Θα κοιτάς τη συνηθισμένη μεριά στο τραπέζι και θα αφήνεις όλα τα αναπάντητα “γιατί” να κυλάνε στα μάγουλά σου. Και ίσως είναι το μόνο που πρέπει να κάνεις, για να τιμήσεις την απώλεια που νιώθεις τόσο δυνατά μέσα σου.
Λίγο ακόμη, μέχρι να βγει ο χρόνος, θα πεις. Ίσα για να μπορέσεις να αριθμήσεις άλλη μία χρονιά χωρίς το άτομο που αγαπάς. Μα, αλήθεια δεν είναι εκείνο που λένε, πως, ό,τι αγαπάς αληθινά, ποτέ δε χάνεται από μέσα σου;
Άλλωστε αυτό είναι και το βαθύτερο μήνυμα των Χριστουγέννων. Λίγο το φως, λίγο η αίσθηση του υπερβατικού, λίγο τα μηνύματα πνευματικότητας, σε κάνουν να συναντάς στα κρυφά όλους εκείνους που λαχταρά η ψυχή σου. Σε μια γωνιά της θλίψης σου κράτησε ένα χαμόγελο για εκείνον. Και χαμογέλα για όλες τις μοναδικές στιγμές που άφησε παρακαταθήκη στο μυαλό σου, όσο κι αν πονάει, όσο κι αν τα μάτια αναζητούν μια οφθαλμαπάτη.
Χαμογέλα για εκείνο το χαμόγελο, το πιο παράξενο, ιδιότροπο κι αυθεντικό της ζωής σου.
Πηγήhttp://www.loveletters.gr
Πηγήhttp://www.loveletters.gr
