Γράφει η Βαλέρια Γιώτη
Όλα τριγύρω στολισμένα. Πόλεις στην πιο λαμπερή εκδοχή τους και αβίαστα χαμόγελα ανθρώπων που έχουν μπει στο κλίμα των εορτών. Ημέρες χαράς που παίρνουμε και δίνουμε αγάπη, ημέρες γιορτής που ελαφραίνει λίγο το μέσα μας. Κάπως έτσι έχουμε ετοιμαστεί να υποδεχθούμε το τέλος κι αυτού του χρόνου και την αρχή του άλλου, του καινούριου, του καλύτερου όπως όλοι ελπίζουμε.
Μαζί λοιπόν με το τέλος του χρόνου που σε άλλους έφερε χαρά και σε άλλους λύπη, έρχεται και η φάση της ανασκόπησης της χρονιάς που πέρασε. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το μυαλό όλων μας γυρνάει στο χτες. Πώς ήμασταν πριν δύο, τρία χρόνια ή ακόμα και πέρσι τέτοιες μέρες.
Ίσως το πιο βασανιστικό παιχνίδι του μυαλού που είθισται να γίνεται στις γιορτές είναι το ποιοι λείπουν σήμερα και ποιοι ήρθαν κοντά μας τη χρονιά που πέρασε. Ομολογουμένως μία χρονιά είναι αρκετά μεγάλο διάστημα, για να γίνουν αλλαγές στη ζωή μας. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σταθερά δίπλα μας, σαν κολώνες που δεν τους κουνάνε τα χρόνια, δεν τους κουνάει τίποτα από κοντά μας. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που μπήκαν στη ζωή μας, σαν guest stars και έφυγαν τόσο βιαστικά πριν προλάβει καν να αλλάξει ο χρόνος.
Τέτοιες μέρες που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη την ανθρώπινη επαφή και είναι μέρες συγχώρεσης για να καθαρίσει το μέσα μας πριν αλλάξει η χρονιά, στο μυαλό μας αφιερώνουμε στιγμές μικρού θρήνου για τους ανθρώπους αυτούς. Ίσως περνάει η σκέψη του ευχαριστώ κι ας μένει ανείπωτη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όποιον πέρασε από τη ζωή μας, με όποιο τρόπο και να το έκανε γιατί φόρτωσε στις πλάτες μας εμπειρία.
Όλα τριγύρω στολισμένα. Πόλεις στην πιο λαμπερή εκδοχή τους και αβίαστα χαμόγελα ανθρώπων που έχουν μπει στο κλίμα των εορτών. Ημέρες χαράς που παίρνουμε και δίνουμε αγάπη, ημέρες γιορτής που ελαφραίνει λίγο το μέσα μας. Κάπως έτσι έχουμε ετοιμαστεί να υποδεχθούμε το τέλος κι αυτού του χρόνου και την αρχή του άλλου, του καινούριου, του καλύτερου όπως όλοι ελπίζουμε.
Μαζί λοιπόν με το τέλος του χρόνου που σε άλλους έφερε χαρά και σε άλλους λύπη, έρχεται και η φάση της ανασκόπησης της χρονιάς που πέρασε. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το μυαλό όλων μας γυρνάει στο χτες. Πώς ήμασταν πριν δύο, τρία χρόνια ή ακόμα και πέρσι τέτοιες μέρες.
Ίσως το πιο βασανιστικό παιχνίδι του μυαλού που είθισται να γίνεται στις γιορτές είναι το ποιοι λείπουν σήμερα και ποιοι ήρθαν κοντά μας τη χρονιά που πέρασε. Ομολογουμένως μία χρονιά είναι αρκετά μεγάλο διάστημα, για να γίνουν αλλαγές στη ζωή μας. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σταθερά δίπλα μας, σαν κολώνες που δεν τους κουνάνε τα χρόνια, δεν τους κουνάει τίποτα από κοντά μας. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που μπήκαν στη ζωή μας, σαν guest stars και έφυγαν τόσο βιαστικά πριν προλάβει καν να αλλάξει ο χρόνος.
Τέτοιες μέρες που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη την ανθρώπινη επαφή και είναι μέρες συγχώρεσης για να καθαρίσει το μέσα μας πριν αλλάξει η χρονιά, στο μυαλό μας αφιερώνουμε στιγμές μικρού θρήνου για τους ανθρώπους αυτούς. Ίσως περνάει η σκέψη του ευχαριστώ κι ας μένει ανείπωτη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όποιον πέρασε από τη ζωή μας, με όποιο τρόπο και να το έκανε γιατί φόρτωσε στις πλάτες μας εμπειρία.
Ίσως τον καινούριο χρόνο να είμαστε πιο προσεχτικοί και να μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Ίσως μάθουμε επιτέλους σε ποιους πρέπει να επιτρέπουμε την είσοδο στη ζωή μας και σε ποιους όχι.
Όπως και να χει ένας χρόνος θα φέρει και χαρές, θα φέρει και λύπες. Το θέμα είναι τώρα, που φτάνουμε στο τέλος να αναρωτηθούμε αν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Αν η απάντηση είναι θετική κάτι κάνουμε σωστά και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Αν πάλι είναι αρνητική, έχουμε μπροστά μας έναν ολοκαίνουριο χρόνο που είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε.
Φτάνει πια η κλάψα και η μοιρολατρία, δεν πρέπει να χαθεί καμία ευκαιρία την καινούρια χρονιά. Ας είναι αυτός ο πρώτος στόχος στη λίστα στόχων που κάνουμε κάθε χρονιά. Αυτό και τίποτα άλλο. Οι δυσκολίες δε θα σταματήσουν ποτέ να υπάρχουν, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να φεύγουν ,αλλά τη δικιά μας ευτυχία την ορίζουμε μόνο εμείς, όχι οι άλλοι.
Όπως και να χει ένας χρόνος θα φέρει και χαρές, θα φέρει και λύπες. Το θέμα είναι τώρα, που φτάνουμε στο τέλος να αναρωτηθούμε αν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Αν η απάντηση είναι θετική κάτι κάνουμε σωστά και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Αν πάλι είναι αρνητική, έχουμε μπροστά μας έναν ολοκαίνουριο χρόνο που είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε.
Φτάνει πια η κλάψα και η μοιρολατρία, δεν πρέπει να χαθεί καμία ευκαιρία την καινούρια χρονιά. Ας είναι αυτός ο πρώτος στόχος στη λίστα στόχων που κάνουμε κάθε χρονιά. Αυτό και τίποτα άλλο. Οι δυσκολίες δε θα σταματήσουν ποτέ να υπάρχουν, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να φεύγουν ,αλλά τη δικιά μας ευτυχία την ορίζουμε μόνο εμείς, όχι οι άλλοι.
ΕΜΕΙΣ – ΑΠΟ ΤΩΡΑ!
Ας πάρουμε μία βαθιά ανάσα και ας γιορτάσουμε την καινούρια μας αρχή.
Α! Και μην ξεχάσω… cheers!
Πηγή
Ας πάρουμε μία βαθιά ανάσα και ας γιορτάσουμε την καινούρια μας αρχή.
Α! Και μην ξεχάσω… cheers!
Πηγή