Άνθρωποι είμαστε.
Άνθρωποι που πάνε κι έρχονται, σαν τα φύλλα στον αέρα.
Κι όμως εμείς επιμένουμε.
Δεν μας αρκεί μια στιγμή.
Δεν μας αρκεί η στιγμή αυτή που ζούμε!
Δεν καταλαβαίνουμε πως οτι ζούμε υπάρχει για μια στιγμή,νομίζουμε πως θα ‘ναι αιώνιο.
Θέλουμε πάντα κι άλλες, επόμενες, πιο όμορφες στιγμές απ αυτές.
Άνθρωποι που πάνε κι έρχονται, σαν τα φύλλα στον αέρα.
Κι όμως εμείς επιμένουμε.
Δεν μας αρκεί μια στιγμή.
Δεν μας αρκεί η στιγμή αυτή που ζούμε!
Δεν καταλαβαίνουμε πως οτι ζούμε υπάρχει για μια στιγμή,νομίζουμε πως θα ‘ναι αιώνιο.
Θέλουμε πάντα κι άλλες, επόμενες, πιο όμορφες στιγμές απ αυτές.
Το κακό δεν είναι να κάνουμε όνειρα.
Το κακό είναι να τα περιμένουμε πάντα αυτά.
Αντί να ζούμε το τώρα, την κάθε μας στιγμή, την κάθε μαγική στιγμή που πίσω δεν θα ξανάρθει, ψάχνουμε να βρούμε τα επόμενα .
Το κακό είναι να τα περιμένουμε πάντα αυτά.
Αντί να ζούμε το τώρα, την κάθε μας στιγμή, την κάθε μαγική στιγμή που πίσω δεν θα ξανάρθει, ψάχνουμε να βρούμε τα επόμενα .
Κι ανησυχούμε μήπως τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα θέλουμε εμείς.
Μόνο με τη σκέψη, το χαμόγελο μας εξαφανίζεται και δίνει ξαφνικά τη θέση του σ’ένα αρνητικό συναίσθημα, σε μια ανησυχία ανεξήγητη.
Και σε ρωτάω αγαπημένε μου άνθρωπε. Ναι, εσένα που περιμένεις πάντα κάτι να έρθει για να είσαι ευτυχισμένος.
Όταν έρθει αυτή η στιγμή χαίρεσαι ή μήπως πάλι περιμένεις την επόμενη ;
Αυτό που δεν έχουμε ίσως ακόμα καταλάβει είναι πως ποτέ δεν θα ζήσουμε ξανά αυτό το λεπτό που ζούμε τώρα. Δεν θα έχουμε την ευκαιρία να το ζήσουμε ξανά, άρα γιατί να μην το απολαύσουμε και να το ζήσουμε και να το εξαντλήσουμε;
Πως μπορούμε να προχωρήσουμε,αν δεν απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή μας,αλλά έχουμε μια διαρκή ανησυχία;
Μόνο με τη σκέψη, το χαμόγελο μας εξαφανίζεται και δίνει ξαφνικά τη θέση του σ’ένα αρνητικό συναίσθημα, σε μια ανησυχία ανεξήγητη.
Και σε ρωτάω αγαπημένε μου άνθρωπε. Ναι, εσένα που περιμένεις πάντα κάτι να έρθει για να είσαι ευτυχισμένος.
Όταν έρθει αυτή η στιγμή χαίρεσαι ή μήπως πάλι περιμένεις την επόμενη ;
Αυτό που δεν έχουμε ίσως ακόμα καταλάβει είναι πως ποτέ δεν θα ζήσουμε ξανά αυτό το λεπτό που ζούμε τώρα. Δεν θα έχουμε την ευκαιρία να το ζήσουμε ξανά, άρα γιατί να μην το απολαύσουμε και να το ζήσουμε και να το εξαντλήσουμε;
Πως μπορούμε να προχωρήσουμε,αν δεν απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή μας,αλλά έχουμε μια διαρκή ανησυχία;
Ο εαυτός μας έτσι, δεν θα γνωρίσει ποτέ την πραγματική ευτυχία.
Την πραγματική ευτυχία που κρύβεται πίσω από το χαμόγελο του αγαπημένου σου ανθρώπου,σε μια αγκαλιά,σ’ένα γλυκό φιλί και σε δυο ζεστές κουβέντες.
Οι στιγμές δεν είναι φτιαγμένες για να περνούν και να χάνονται τόσο απλά. Οι στιγμές υπάρχουν για να τις αρπάζεις απ’τα μαλλιά, για να τις ξεζουμίζεις, για να τις εξαντλείς, να παίρνεις δύναμη απ’αυτές .
Οι στιγμές, είναι για να φτιάχνουν εσένα, κι όχι εσύ για να φτιάχνεις τις στιγμές. Να σου πλάθουν το χαρακτήρα,να σε γεμίζουν συναισθήματα,να ζεις απ’αυτές,να ζεις γι’αυτές….
Την πραγματική ευτυχία που κρύβεται πίσω από το χαμόγελο του αγαπημένου σου ανθρώπου,σε μια αγκαλιά,σ’ένα γλυκό φιλί και σε δυο ζεστές κουβέντες.
Οι στιγμές δεν είναι φτιαγμένες για να περνούν και να χάνονται τόσο απλά. Οι στιγμές υπάρχουν για να τις αρπάζεις απ’τα μαλλιά, για να τις ξεζουμίζεις, για να τις εξαντλείς, να παίρνεις δύναμη απ’αυτές .
Οι στιγμές, είναι για να φτιάχνουν εσένα, κι όχι εσύ για να φτιάχνεις τις στιγμές. Να σου πλάθουν το χαρακτήρα,να σε γεμίζουν συναισθήματα,να ζεις απ’αυτές,να ζεις γι’αυτές….
Πηγή
http://www.loveletters.gr/9764-2/
http://www.loveletters.gr/9764-2/
