Να μη χορταίνεις τις νύχτες σας, να μη νοιάζεσαι αν πήγε τέσσερις το πρωί κι εσείς ακόμη είστε ξύπνιοι, να θέλεις να τον βάλεις κάτω και να τον ξεσκίσεις σε κάθε ευκαιρία, να τον χτυπήσεις στα ερμάρια, να τον φιλάς με πάθος, να μην αντέχεις να περιμένεις.
Είναι μικρές στιγμές που κάνουν, όχι μόνο την καρδιά σου να σκιρτά, αλλά και όλα τα κύτταρα στο σώμα σου. Να τον βλέπεις να έρχεται προς εσένα, ακόμη και μετά από ένα χρόνο που είστε μαζί, και να σε εξιτάρει το κλειστό του πουκάμισο που είναι κλεισμένο μέχρι πάνω στο λαιμό, να μην μπορείς να περιμένεις ν’ ανοίξεις τα κουμπιά ένα-ένα, να σε ανάβουν ακόμα και οι πιο μικρές του κινήσεις. Ένα νεύμα, ένα πονηρό χαμόγελο, ο τρόπος που βάζει άρωμα ή ο τρόπος που βάζει το χέρι του μπροστά στον ήλιο όταν οδηγάει ή ακόμη κι ο τρόπος που πιάνει το σβέρκο του μετά από μια άσχημη μέρα στη δουλειά.
Αν δεν υπάρχει αυτή η έλξη, αυτό το πάθος για τον απέναντι, αν δε νιώθεις όλο σου το σώμα να σείεται κάθε φορά που σ’ ακουμπάει, αν δεν ταράζεσαι ολοκληρωτικά κάθε φορά που αγγίζει τα πιο δικά σου σημεία στο σώμα σου, αν δεν τον φαντάζεσαι στη δουλειά κι ανάβεις, τότε άστο!
Ο έρωτας είναι πάθος, είναι σκέψεις αχαλίνωτες στα πιο ακατάλληλα μέρη, σκέψεις που δεν μπορείς να ελέγξεις όσο και να προσπαθήσεις, είναι η φαντασία σου που οργιάζει.
Κι αν θέλεις μία συμβουλή, μη δεχτείς ποτέ –Μ’ ακούς; Ποτέ!– να συμβιβαστείς με λιγότερα απ’ όσα σου είπα σήμερα εδώ. Οτιδήποτε λιγότερο μοιάζει με τον καφέ που μισείς το πρωί, μέτριο, χλιαρό και άνοστο.
Συντάκτης: Ναταλία Κωνσταντινίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου
Πηγή
https://www.pillowfights.gr/in-a-heartbeat/na-thes-na-ton-baleis-katw-auto-einai-erwtas/
https://www.pillowfights.gr/in-a-heartbeat/na-thes-na-ton-baleis-katw-auto-einai-erwtas/
