Κυνήγα με μανία ό,τι πραγματικά ποθείς

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ονειρεύεται. Όλοι ονειρευόμαστε, πολύ απλά γιατί είμαστε άνθρωποι. Κι ένας άνθρωπος έτσι γεννιέται, για να ονειρεύεται, για να θέλει κάτι καλύτερο απ’ τη ζωή του και για να φεύγει μακριά από μία πραγματικότητα, που περιβάλλεται από όνειρα μπογιατισμένα σε ένα ασπρόμαυρο τοίχο μελαγχολίας.

Εξάλλου, τι είναι καλύτερο; Να ζεις μια ασπρόμαυρη ή ακόμα χειρότερα μαύρη ζωή με ελάχιστο ίχνος φωτός ή να αφήνεις τα όνειρά σου να γίνονται πραγματικότητα δίνοντας χρώμα στην καθημερινότητά σου; Να τα κρατάς μέσα στα δικά σου χέρια, σαν μερικά πολύχρωμα κομματάκια χαρτιού, τα οποία εσύ επιλέγεις πότε θα φυσήξεις και θα αφήσεις να σκορπιστούν στον αέρα γύρω σου. Εσύ αποφασίζεις πότε, με τον τρόπο σου, θα κυνηγήσεις τα όνειρά σου δίνοντάς τους την απαραίτητη ώθηση που χρειάζονται για να γίνουν πραγματικότητα.

Πολλοί είναι αυτοί που φοβούνται την απόσταση που υπάρχει μεταξύ της πραγματικότητας αυτής και των ονείρων τους. Αν το καλοσκεφτούμε, δεν μπορούμε να τους αδικήσουμε. Απ’ την άλλη, όμως, με λίγη ακόμα σκέψη, συνειδητοποιούμε κάτι άλλο, σημαντικότερο απ’ τον φόβο και τις ανασφάλειές μας. Συνειδητοποιούμε πως αν μπορούμε να το ονειρευτούμε, μπορούμε και να το κάνουμε -ανάλογα με το πόσο πολύ το θέλουμε.

Όλα μπορούν να συμβούν ανάλογα με το πόσο σκληρά είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε γι’ αυτά. Πόσο πολύ θέλουμε να πετύχουμε. Όχι μόνο για να νιώσουμε την ηθική και ψυχική ικανοποίηση που θα ακολουθήσει μετά από αυτό, αλλά και για να νιώσουμε περήφανοι για τον ίδιο μας τον εαυτό. Για να μην έρθει η μέρα, που θα σκεφτόμαστε τα ρίσκα που δεν πήραμε κι όσα δεν τολμήσαμε, μετανιώνοντας για μια ζωή, ή φτάνοντας στο σημείο που θα είναι πλέον πολύ αργά.

Δε σημαίνει πως θα έχουμε πάντα καλό αποτέλεσμα απ’ την πρώτη φορά. Δε σημαίνει όμως πως αυτό μας επιτρέπει και να τα παρατάμε. Στο κάτω-κάτω, κανείς δεν αμφιβάλλει πως οι καλές μέρες φέρνουν ευτυχία. Οι μέρες όμως που δε θα πετύχεις, οι μέρες που δε θα είναι όπως περίμενες, φέρνουν εμπειρία, δίνοντάς σου ακόμα μεγαλύτερη δύναμη για τη συνέχεια.

Κι οι ακόμα χειρότερες μέρες; Εκτός από εμπειρία, προσφέρουν μαθήματα τα οποία οδηγούν σε κάτι καλύτερο με πολλές υπέροχες αναμνήσεις. Ίσως μια στο τόσο, η φλόγα του ονείρου σου να σε καίει. Εξακολουθεί, όμως, να αξίζει όλο και περισσότερο.

Πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε με βάση το τι θα πει ο κόσμος και να πράττουμε ανάλογα με τα πιστεύω του ίδιου μας του εαυτού. Γιατί, στην τελική, αυτός που μας μένει μέχρι το τέλος είναι ο εαυτός μας. Και δεν είναι άσχημο να χάσουμε εμάς, αφήνοντας την ίδια μας της ζωή να γλιστρήσει μέσα απ’ τα δάκτυλά μας, απλά για να μη χάσουμε κάποιον άλλο;

Ας μη γίνουμε ένα με το σύνολο. Ας κάνουμε τη διαφορά. Όχι για τους άλλους, αλλά για μας. Ας χτίσουμε το παζλ της ζωής μας, σκαλί-σκαλί, χωρίς να κρύψουμε κανένα κομμάτι μας για να ευχαριστήσουμε τους γύρω μας. Ας ευχαριστήσουμε πρώτα εμάς. Το να τολμάς και το να συνεχίζεις να στηρίζεις τα όνειρά σου, είναι μεγάλη γενναιότητα.

Το μόνο που πρέπει να κάνεις, είναι να αρχίσεις να σκέφτεσαι εκείνα που σφραγίζουν τη δική σου ευτυχία κι όχι όλους τους λόγους για τους οποίους ίσως και να αποτύχεις. Κράτα ζωντανή την ψυχή σου. Άσε την ευτυχία να τρυπώσει απ’ το παραθυράκι της ζωής σου. Κάνε την καρδιά σου, εσύ ο ίδιος, να νιώσει νικήτρια.

Απόδειξε σε όσους δεν πίστεψαν σε σένα και τόλμησαν να σε αμφισβητήσουν πως εσύ μπορείς. Προστάτευε, λοιπόν, ό,τι αγαπάς, κυνήγα με μανία ό,τι εσύ πραγματικά ποθείς και ρήμαξε ό,τι σε έχει γονατίσει. 

Κάνε τον εαυτό σου χαρούμενο.
Συντάκτης: Ευαγγελία Νικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή
https://www.pillowfights.gr/firestorm/kyniga-me-mania-oti-pragmatika-potheis/