Λιγοστός χρόνος...

Tης Θεοδώρας Ατζεμιάν.

Σκέφτηκες ποτέ, πως θα έρθει η στιγμή, που το μόνο που δεν θα σε ενοχλεί θα είναι η φωτιά του έρωτα στο κορμί σου;
Αναρωτήθηκες πως θα υπάρχει στο χωροχρόνο σου, κάποια στιγμή που αντί να κοιτάξεις τα μάτια του, για να απλώσεις το χέρι σου, απλά θα σκεφτείς πόσο το χρειάζεσαι, και την ίδια στιγμή θα νιώσεις πως σε κρατά απαλά; 

Όπως ακριβώς το επιθυμούσες;
Όχι δεν γελάμε με τα μικρά θαύματα του κόσμου…
Ούτε λέμε με ειρωνεία πως δεν είμαστε Χουντίνι.
Σκέψου όμως, κατά κάποιο τρόπο είμαστε όλοι μάγοι. Σαγηνεύουμε τις ψυχές που αγαπάμε, δανειζόμαστε φωνή απ’ τις Σειρήνες καθώς φωνάζουμε το όνομα τους.Δε ρίχνουμε δηλητήριο αλλά τους ποτίζουμε με το ελιξίριο της Αγάπης, τους βάζουμε σε κύκλους φωτιάς φτιαγμένους απ’ το πάθος μας.

Η αρχή γίνεται με το σώμα… Τις αισθήσεις… Τη μυρωδιά του έρωτα και του ιδρώτα.

Δεν υπάρχει πιο δυνατή έλξη από τη μυρωδιά του επάνω μας.
Σαν δεύτερο δέρμα…Αργότερα, θα την ψάχνεις παντού, και στα δικά σου ρούχα, στο πιο ιδιαίτερο κομμάτι, όπως είναι το μαξιλάρι σου. Απουσίες δικές του απ’ τη ζωή σου θα δείχνουν σαν άδειες κορνίζες.

Λυπάσαι γιατί ήθελες κοινές αναμνήσεις και θα προσμένεις την επόμενη φορά, που θα μπορεί να είναι μαζί σου. Θα υπάρξουν βράδια που η αίσθηση της παρουσίας του δίπλα σου, θα γίνει συνώνυμη με μια βραδιά καυτού έρωτα.

Μη γελάς καλό μου… αυτό σημαίνει πως έχεις-έχετε προσπαθήσει πάρα πολύ.
Έχετε πει τόσα και τόσα ο ένας στον άλλον, αλλά η μαγεία είναι πως είστε ανεξάντλητοι.
Υπάρχουν ακόμα άλλα τόσα να πείτε, να εκφράσετε, να γευτείτε.
Ίσως συμφωνήσω με όλους αυτούς που λένε πως η ζωή είναι μεγάλη…
Αλλά μέσα μου ξέρω πως ο χρόνος μαζί σου πάντα θα είναι λίγος.
Πηγή
https://www.anapnoes.gr