Το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις

Της Έλενας Σαλιγκάρα.

Ίσως ακόμη νοσταλγείς εκείνες τις στιγμές. Τότε που ξυπνούσες και η πρώτη σκέψη που έκανες ήταν δική του. Χαμογελούσες κι άνοιγες το ραδιόφωνο. Όλα τα τραγούδια έμοιαζαν να γράφτηκαν για εκείνον. Έπειτα χάζευες το κινητό σου κι ευχόσουν να βρεις ένα μήνυμά του. 

Πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά σου κάθε φορά που τον έβλεπες. Κι όταν φευγαλέα σε άγγιζε στον ώμο, προσπαθούσες να κρύψεις την ανατριχίλα σου. 

Αμέσως το μυαλό σου έφτιαχνε εικόνες με τους δυο σας.

Ώσπου ήρθε η μέρα που είδες την ανταπόκριση στο βλέμμα του. Οι παλάμες σας τυλίχτηκαν, ήρθατε κοντά κι αρχίσατε να κάνετε όνειρα για το μέλλον. 

Τηλεφωνούσατε ο ένας τον άλλο για ασήμαντη αφορμή και τα βράδια ξενυχτούσατε κάτω από το ίδιο σεντόνι.

Ενώ μαλώνατε έντονα, σε φίλησε αναπάντεχα μέχρι που ξέχασες την αιτία του καυγά. Καθίσατε αγκαλιασμένοι στην ακρογιαλιά -ας ήταν καταχείμωνο- κι όταν γύρισες στο σπίτι, τα μαλλιά σου μύριζαν το άρωμά του.

Τώρα πια δεν υπάρχει στη ζωή σου. Τα συναισθήματα ξεθώριασαν κι ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Το μόνο που έμεινε είναι οι αναμνήσεις. 

Όμως μέσα σου το ξέρεις πως ένα κομμάτι σου χαρίστηκε σε εκείνον. Δεν σου το έκλεψε, ήθελες να του το δώσεις. Είναι επειδή ενδόμυχα θέλεις κάπου να υπάρχει, σαν μια απόδειξη πως κάποτε έζησες τον έρωτα. Εύχεσαι να είναι κάπου καλά φυλαγμένο, να το ανακαλείς όποτε νιώθεις μοναξιά και να σκέφτεσαι πως ήσουν πολύ τυχερή που το βίωσες.
Κι ας μην κράτησε για πάντα.

Πηγή
https://www.anapnoes.gr