“Είμαι 100 χρονών. Μια ηλικία στα όρια του αδύνατου.
Το μυαλό μου δεν μπορεί να ρίξει άγκυρα στο παρόν. Αντίθετα, παρασύρεται στο παρελθόν και συχνά τα κύματα το βγάζουν στην ίδια παραλία.
Σήμερα, όπως και τις περισσότερες μέρες, βρίσκομαι πίσω, στη χρονιά που ανακάλυψα τον έρωτα.
Καθόμασταν οι δυο μας στην ακτή και βλέπαμε τη θάλασσα, ακούγαμε τα πουλιά να συνεννοούνται για να βρουν καταφύγιο από τη βροχή που ερχόταν. Κι ύστερα, πως η σιωπή απλωνόταν καθώς ο ουρανός άλλαζε το σκούρο χρώμα του σε ένα λευκόχρυσο.
Για ώρες μείναμε ξαπλωμένοι εκεί, ανασαίναμε μαζί, βλέπαμε μικρούς κύκλους να απλώνονται στο νερό, νιώθαμε τον κόσμο να περιστρέφεται απαλά γύρω μας καθώς έγερνε ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου για να βρει λίγη ζεστασιά… αλλά και για να βρει κάτι άλλο, κάτι που δεν μπορούσα ακόμη να το ονομάσω, κάτι δοξαστικό και αξέχαστο.
Είμαι σχεδόν 100 χρονών.
Υπάρχουν πράγματα που θα θελα να σου πω, αλλά θα με άκουγες αν σου έλεγα πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος; Ξέρω πως δεν μπορείς καν να το φανταστείς.
Θα σου πω όμως ότι θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα διαπιστώσεις ότι η ζωή σου σε προσπέρασε με μια τόσο άγρια όσο και ασύλληπτη ταχύτητα. Οι πιο έντονες στιγμές θα είναι σαν να τις έζησες πριν λίγες μέρες ενώ θα έχουν περάσει δεκαετίες και τίποτα δεν θα’χει σβήσει τα ίχνη του πόνου και της ευχαρίστησης που σου άφησαν.
Γερνάς και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις πια. Μόνο ιστορίες…
Το μυαλό όμως συνεχίζει να λαχταρά, συνεχίζει ανόητα να καίγεται από τον πόθο.
Συνεχίζει να ζει στην αξιολύπητη πλάνη
Είμαι σχεδόν 100 χρονών. Εδώ. Περιμένοντας το τέλος… σκέφτομαι την αρχή.“
(Βασισμένο σε αποσπάσματα από το βιβλίο της MegRosoffWhatIwas.)
… Στο τέλος, η ζωή προβάλλεται σαν ταινία. Κι αυτό που μένει να πονά δεν είναι ό,τι κάναμε αλλά ό,τι δεν κάναμε, τα ρίσκα που δεν πήραμε, τα όχι που δεν είπαμε. Πρόκειται για τη ζωή σου. Όταν κλείνεις τα μάτια σου το βράδυ και πας να κοιμηθείς, ο κόσμος σου παύει να υπάρχει και γεννιέται ξανά το πρωί, μόλις ξυπνήσεις.
Εδώ μιλάμε για τη ζωή σου και πρέπει ΕΣΥ να έχεις τον έλεγχο και να κάνεις αυτό που νιώθεις σωστό στην καρδιά σου.
Πήγαινε λοιπόν, κάθισε κάπου αναπαυτικά και συνάντησε τον μελλοντικό εαυτό σου. Τι θα σου πει αυτός για τις ιδέες που δεν δημιούργησες, τα βιβλία που δεν έγραψες, τα όμορφα λόγια που δεν είπες επειδή ήσουν κουρασμένη, ή διστακτική ή φοβισμένη.
Εδώ μιλάμε για τη ΖΩΗ ΣΟΥ. Κάντην μια όμορφη ιστορία.
Πηγή
http://www.epaggelmagynaika.gr/
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/ime-schedon-100-chronon-perimenontas-to-telos-skeftome-tin-archi/
