Χαίρετε. Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με μια υποθετική ερώτηση. Αν σας έλεγαν ότι δυο χαρίσματα θα μπορούσατε να έχετε μόνο, ποια θα επιλέγατε αλήθεια ; Δυο εκδοχές βλέπω στην ερώτηση αυτή.
Η μια είναι να μπείτε όντως στη διαδικασία να σκεφτείτε. Η άλλη είναι να πείτε φωναχτά ή χαμηλόφωνα «δεν μας παρατάς ρε μάστορα με τις υποθέσεις σου» και να κάνετε κάτι άλλο. Με την κρυφή ελπίδα ότι έχετε υπομονή και λίγο ενδιαφέρον να συνεχίσετε, σας εξηγώ ευθύς αμέσως τον σκοπό της ερώτησης.
Έχοντας ως δεδομένο την πολυπλοκότητα της ζωής και των παραγόντων που επηρεάζουν τα θέλω μας, τις αποφάσεις, τις πράξεις και τα λόγια μας, επιχειρώ να συνθέσω ένα απλό μοντέλο βελτίωσης της ζωής μας. Με απλά λόγια ποια δυο χαρίσματα θεωρείτε ότι κάνουν τις ζωές τις δικές σας και των άλλων καλύτερες , ομορφότερες ή απλά ανεκτές. Γιατί δυο και όχι περισσότερα χαρίσματα; Πολύ απλά γράφω άρθρο και όχι εγχειρίδιο ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Στην υποθετική αυτή ερώτηση, η απάντηση μου είναι η ικανότητα να ακούς και η δύναμη να αγκαλιάζεις.
Έχοντας ως δεδομένο την πολυπλοκότητα της ζωής και των παραγόντων που επηρεάζουν τα θέλω μας, τις αποφάσεις, τις πράξεις και τα λόγια μας, επιχειρώ να συνθέσω ένα απλό μοντέλο βελτίωσης της ζωής μας. Με απλά λόγια ποια δυο χαρίσματα θεωρείτε ότι κάνουν τις ζωές τις δικές σας και των άλλων καλύτερες , ομορφότερες ή απλά ανεκτές. Γιατί δυο και όχι περισσότερα χαρίσματα; Πολύ απλά γράφω άρθρο και όχι εγχειρίδιο ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Στην υποθετική αυτή ερώτηση, η απάντηση μου είναι η ικανότητα να ακούς και η δύναμη να αγκαλιάζεις.
Ζούμε στην εποχή των παράλληλων μονολόγων. Δεν μπορεί, θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Ο διάλογος φθίνει. Συνήθως δεν δίνουμε δεκάρα να ακούσουμε τον άλλον. Προσοχή, να τον ακούσουμε και όχι απλά να κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι περιμένοντας καρτερικά την ώρα που θα πούμε τη σοφία μας που θα τον κατατροπώσει ή που θα κάνει τους παριστάμενους να μας θαυμάσουν.
Μιλάμε για την ικανότητα να ακούς το ταίρι σου και τα λόγια να τυπώνονται στο μυαλό και την ψυχή σου και όχι απλώς να λοξοκοιτάς την οθόνη του υπολογιστή και της τηλεόρασης περιμένοντας πότε θα τελειώσει , για να επικεντρωθούμε στα δικά μας. Ακοή κυρίες και κύριοι. Την διαθέτουμε οι περισσότεροι. Στα αλήθεια όμως την χρησιμοποιούμε ;
H δύναμη να αγκαλιάζεις. Προσοχή και πάλι. Δεν μιλάμε για αυτή την καταπληκτική εφεύρεση, την αγκαλιά εξ’ αποστάσεως. «Αχ χρυσό μου τι κάνεις, χαθήκαμε. Να σε πάρω αγκαλιά» και βλέπεις δυο να αγκαλιάζονται με τα χέρια και τα κορμιά να τα χωρίζουν δυο μέτρα και μια παγωνιά.
H δύναμη να αγκαλιάζεις. Προσοχή και πάλι. Δεν μιλάμε για αυτή την καταπληκτική εφεύρεση, την αγκαλιά εξ’ αποστάσεως. «Αχ χρυσό μου τι κάνεις, χαθήκαμε. Να σε πάρω αγκαλιά» και βλέπεις δυο να αγκαλιάζονται με τα χέρια και τα κορμιά να τα χωρίζουν δυο μέτρα και μια παγωνιά.
Μιλάω για την αγκαλιά που η θέρμη του κορμιού ζεσταίνει τις ψυχές. Για την αγκαλιά που είναι πιο δυνατή από δεκάδες λόγια. Η αγκαλιά του «σ’ αγαπώ», του «μου έλειψες», η αγκαλιά της αγάπης, της φιλίας και της ανθρωπιάς. Είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να αγκαλιάζεις, να μπορείς να μοιράζεσαι την καρδιά και την ψυχή σου. Είναι δύσκολη υπόθεση στην παλιοζωή η αγκαλιά και γίνεται ακόμα δυσκολότερη στις μέρες μας.
Αρκούν η αγκαλιά και η ακοή ; Προφανώς και όχι. Απλά είναι μια καλή αρχή για να ομορφύνεις τη μέρα κάποιου. Είναι μια καλή αρχή για να είσαι συνάνθρωπος και σύντροφος και να μην δηλώνεις μόνο τέτοιος. Αλήθεια όμως, εσείς δεν μου είπατε. Ποια θα διαλέγατε;
Τα σέβη μου
Πηγή
http://metaximas.org
Αρκούν η αγκαλιά και η ακοή ; Προφανώς και όχι. Απλά είναι μια καλή αρχή για να ομορφύνεις τη μέρα κάποιου. Είναι μια καλή αρχή για να είσαι συνάνθρωπος και σύντροφος και να μην δηλώνεις μόνο τέτοιος. Αλήθεια όμως, εσείς δεν μου είπατε. Ποια θα διαλέγατε;
Τα σέβη μου
Πηγή
http://metaximas.org
