Να αγαπάς, να μη φοβάσαι. Να πέφτεις στη φωτιά, να καίγεσαι.
Να μαζεύεσαι στη γωνιά σου ίσα ίσα να γιάνεις και μετά πάλι απ’ την αρχή.
Φαντάσου πως θα ήταν η ζωή χωρίς ένταση χωρίς αναμνήσεις.
Ναι να πονέσεις, μέσα απ’ τον πόνο σου, θα βγει πραγματικό συναίσθημα, αυτό που είσαι αληθινά.
Μέσα απ’ το δάκρυ του γέλιου, θα ακούσεις τους ήχους, που βγαίνουν απο μέσα σου. Όλα στο κόκκινο, η ζωή δεν θέλει μετριότητες.
Αναζητά τολμηρούς, χαϊδεύει τους αλήτες, ερωτεύεται τα απρόοπτα.
Γδέρνει τα γόνατα, αλλά τρέχει.
Αξίζει να είσαι με το μέρος της.
Γδέρνει τα γόνατα, αλλά τρέχει.
Αξίζει να είσαι με το μέρος της.
Μην κρύβεσαι πίσω απ’ το τζάμι, η ανάσα σου το θολώνει, δεν μπορείς να δεις καθαρά.
Χάνεις στιγμές, ο φόβος, ποτέ δεν ήταν σύντροφος η φίλος.
Χάνεις στιγμές, ο φόβος, ποτέ δεν ήταν σύντροφος η φίλος.
Αναστατώσου, άσε τα μάγουλα να κοκκινίσουν, την καρδιά να χοροπηδά. Την αίσθηση, πως το χέρι που μόλις έπιασε το δικό σου, μπορεί να γράψει ιστορία στη ψυχή και το σώμα σου. Άσε το να σε πάει μακριά, μην κλείσεις τα μάτια στην περιπέτεια.
Η αφετηρία δεν είναι το σπίτι μας, ότι ονειρεύεσαι θα το βρεις στο δρόμο. Κάθε φορά, που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, παίρνεις βαθιά ανάσα…και ξέρεις γιατί;
Ετοιμάζεσαι για το απρόσμενο, για αυτό που θα έρθει να ταράξει τα νερά, αυτό που θα διαλύσει το βούρκο.
Η αφετηρία δεν είναι το σπίτι μας, ότι ονειρεύεσαι θα το βρεις στο δρόμο. Κάθε φορά, που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, παίρνεις βαθιά ανάσα…και ξέρεις γιατί;
Ετοιμάζεσαι για το απρόσμενο, για αυτό που θα έρθει να ταράξει τα νερά, αυτό που θα διαλύσει το βούρκο.
Η μονιμότητα, είναι για όσους τρέμουν τη μοίρα.
Καταδικασμένοι στο μαγκανοπήγαδο, μιας ζωής που δεν έχει χρώμα. Άσπρο μαύρο χωρίς παραλλαγή.
Καταδικασμένοι στο μαγκανοπήγαδο, μιας ζωής που δεν έχει χρώμα. Άσπρο μαύρο χωρίς παραλλαγή.
Άοσμοι, ακέραστοι, τύποι που δεν θα απλώσουν το χέρι τους, να σε αγγίξουν.
Ζεις… τότε πολέμα.
Εκ των πραγμάτων βρίσκεσαι στη πρώτη γραμμή, το όπλο σου είναι χαμόγελο, οι αισθήσεις σου, η δύναμη σου. Χρησιμοποίησε τα, κράτησε κοντά σου όλα τα όμορφα.
Ζεις… τότε πολέμα.
Εκ των πραγμάτων βρίσκεσαι στη πρώτη γραμμή, το όπλο σου είναι χαμόγελο, οι αισθήσεις σου, η δύναμη σου. Χρησιμοποίησε τα, κράτησε κοντά σου όλα τα όμορφα.
Στις αναμνήσεις σου, αρώματα που μάγεψαν τη ψυχή σου.
Ζεις… περπάτα, ο δρόμος δεν τελειώνει, ούτε εσύ.
Η ουσία σου πλανάται, θα μοσχοβολά, θα εμπνέει. Κάπου θα ακούσεις ένα τραγούδι, και στους στοίχους του θα αναγνωρίσεις το δικό σου δρόμο, τις αγάπες που έζησες.
Αξίζουν οι αγάπες να τις ζεις, όπως και να τις χάνεις.
Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, αλλά όλα είναι για μια ζωή!
Η ουσία σου πλανάται, θα μοσχοβολά, θα εμπνέει. Κάπου θα ακούσεις ένα τραγούδι, και στους στοίχους του θα αναγνωρίσεις το δικό σου δρόμο, τις αγάπες που έζησες.
Αξίζουν οι αγάπες να τις ζεις, όπως και να τις χάνεις.
Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, αλλά όλα είναι για μια ζωή!
