Όσο οι άνθρωποι ερωτεύονται με την ψυχή τους…

Της Θεοδώρας Ατζεμιάν.

Απίστευτος βομβαρδισμός από λέξεις που αφορούν σχέσεις, χρόνια, μοναξιά και ότι άλλο μπορείς να συσχετίσεις με τον Έρωτα.
Δηλαδή τα πάντα… ή μήπως όχι;
Είναι ο Έρωτας υπερεκτιμημένος, μήπως του δώσαμε περισσότερη βαρύτητα, απ’ όση πραγματικά αξίζει; Μήπως μπερδέψαμε τους ρόλους του στη ζωή μας;
Γιατί εμείς αγάπη θέλουμε (αν δεν κάνω λάθος) και μέσα απ’ αυτή βγαίνει ο Έρωτας…ή μήπως πρώτα ο Έρωτας και μετά η Αγάπη.
Πάλι πάω να χάσω το δρόμο μου, στο λαβύρινθό του.
Πόσα πρόσωπα δείχνει ή πόσα πρόσωπα νομίζω πως έχει;

Έρωτας, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους… ένωση ψυχής και σώματος.
Μια διάσταση που μπορείς να βαδίσεις όταν η παρουσία του έτερου συντρόφου αποτελεί για σένα πηγή χαράς και απίστευτης ευεξίας. Νιώθεις πως αντλείς από εκείνον ή εκείνη τον αέρα, για να πάρεις την επόμενη ανάσα.
Η δε απουσία του είναι μακράν το πιο βασανιστικό συναίσθημα που έχεις βιώσει.
Σα φυσικό επακόλουθο, ο έρωτας ανάμεσα σε (δύο) τέτοια συναισθήματα, είναι μια εκρηκτική κατάσταση.
Παλμός που ξεπερνά το αδύνατο και το εφικτό.
Η διάσταση που προαναφέραμε, εκεί πας πληρώνοντας αντίτιμο Ψυχής.

Δεν υπάρχει όμως επιστημονική λέξη για τον Έρωτα και τις εκφάνσεις του,, ούτε για την Ψυχή, είναι ανύπαρκτη στο Σώμα. Κανείς δεν την έχει δει, κανείς δεν ξέρει το σχήμα της. Όμως φτάνουμε στο ζητούμενο που εννοούμε και οι άλλοι μας καταλαβαίνουν, όταν λέμε πως πονά η ψυχή μας για τον Έρωτα, είτε τον χάνουμε είτε τον βρίσκουμε.
Περίεργο, έτσι πονάμε και στην Αρχή ενός μεγάλου Έρωτα.

Η Επιστήμη δεν έχει αναλύσει, όμως πώς βρίσκουμε τη σημασιολογία τους μέσα μας.
Ίσως να χρησιμοποιούν και αυτοί τις λέξεις όπως Ψυχή και Έρωτας. Ποιος έχασε την Ψυχή του λέμε και εννοούμε τον Έρωτα.
Μα η Αγάπη που βρίσκεται, αυτή η λέξη που κυριαρχεί στην ανθρωπιά μας, που καταχωνιάζεται;
Χωράει άραγε μέσα στο απέραντο του Έρωτα, η μήπως Όχι; Παρατήρησες τις καταλήξεις τους. Η Αγάπη και ο Έρωτας… αυτά τα δυο πάνε μαζί άραγε;
Ή μήπως είναι καλύτερα να πηγαίνει το καθένα χωριστά. Να παρουσιάζεται η Αγάπη μόλις ο Έρωτας φεύγει.. Αντέχει η Ψυχή και τα δυο συναισθήματα μαζί…αλλά ποια είναι η Ψυχή;
Ανύπαρκτη υπαρκτή, με χρώμα με άρωμα, η Αύρα μας, Εμείς, Εγώ και Εσύ, Όλοι μας!

Καταλήξαμε σε άλλον ένα βομβαρδισμό και δε βγήκε και νόημα!
Υποθέτω πως όσο οι άνθρωποι ερωτεύονται με την ψυχή τους και αγαπάνε προσφέροντας τη ζωή τους αντάλλαγμα, τόσο θα γράφουν οι ποιητές, αναλύοντας τον άγραφο νόμο της Ψυχής.
Ενώ οι άνθρωποι του Πνεύματος μεγάλα έργα για τον Έρωτα, προσφορά στους Θεούς.
Και άσε την Επιστήμη να κάνει τη δουλειά της στην πεζή διάσταση του όλου!

Πηγή
https://www.anapnoes.gr