Το τι έχει δημιουργήσει έναν άνθρωπο και τι τον έχει φέρει μέχρι εδώ σήμερα, είναι πράγμα περίεργο και μυστικό. Κι αυτό το μυστικό ίσως είναι που κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται κάπου-κάπου τόσο ενδιαφέροντες ώστε να ασχολείσαι μαζί τους.
Το θέμα είναι πως επιλέγεις με ποιον θες να ασχοληθείς. Λες και κάνεις ένα ξεσκαρτάρισμα. Διαλέγεις εκείνο τον άνθρωπο που σου κάνει περισσότερη εντύπωση από τους άλλους και προσπαθείς να τον αποκωδικοποιήσεις. Μεγάλο λάθος, όμως. Όχι γιατί πρέπει να κρατάμε όλους τους ανθρώπους δίπλα μας, απλά γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι να μας προσφέρει, απ’ τον έρωτα της ζωής μας μέχρι και εκείνο τον άγνωστο που έτυχε να βρεθούμε ένα βράδυ σε κοινή παρέα.
Κανείς δεν είναι απλά μια γνωριμία που κάνει ένα μικρό ή άλλοτε ένα μεγάλο guest στην ταινία της ζωής σου. Στην ταινία αυτή όπου εσύ είσαι σκηνοθέτης κι η μοίρα σεναριογράφος, πρέπει σαν άλλος επαγγελματίας στελεχωμένος απ’ την εμπειρία της ζωής, να μπορέσεις να δουλέψεις αρμονικά με τον κάθε συνεργάτη σου για να έχεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς.
Η μοίρα σου, λοιπόν, φέρνει στο δρόμο σου διαφόρου λογής ανθρώπους. Εσύ, αυτό που έχεις να κάνεις, είναι να παρατηρήσεις προσεκτικά. Από τη φυσιογνωμία, τη φωνή, το βλέμμα, την άποψη, την ιδέα, την ιστορία μέχρι και την έκφραση, τη χειρονομία, την παύση και τη χροιά. Και κάπως έτσι, με μια γρήγορη αλλά προσεκτική ματιά, θα κατορθώσεις να καταλάβεις τι θες να γραπώσεις απ’ τον καθένα.
Όχι απαραίτητα για να τα ενστερνιστείς όλα αυτά. Για να διαφωνήσεις, να συζητήσεις, να ανοιχτείς, να συμφωνήσεις, να συμπληρώσεις και να συμπληρωθείς. Δεν είναι όλοι κατάλληλοι για όλους. Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν το μυαλό σου να εκρήγνυται, να θες να βγάλεις εκείνη την ώρα την ψυχή σου και να την κάνεις χίλια κομμάτια στα χέρια τους. Υπάρχουν εκείνοι που απλά βάζουν το μυαλό σου σε μια συνηθισμένη εγρήγορση.
Κι είναι και αυτοί που δεν προκαλούν τίποτα πέρα από μια παγερή αδιαφορία. Όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό: αποτελούν μια ατέρμονη πηγή διδαχής.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι ακόμη κι όσο υπάρχεις ακόμη εσύ, πάντα θα υπάρχει κάτι να αποκομίσεις απ’ τον καθένα τους. Είτε πρόκειται για συγγενή, είτε για φίλο, είτε για γκόμενο, είτε για σύντροφο, είτε για κάποιον άγνωστο που με κανένα τίτλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, όλοι στο τέλος και στο βάθος είναι άνθρωποι, απλοί και ταυτόχρονα περίπλοκοι σαν εσένα.
Πονάνε, κλαίνε, αγαπάνε, μοιράζονται, χαίρονται, ζούνε μέσα σε αυτή την ατέλειωτη παλίρροια συναισθημάτων. Έτσι, μέσα σε όλα αυτά τα κοινά, σίγουρα θα βρεις από όλους εκείνο το διαφορετικό που θα σε κάνει να δώσεις βάση. Μια κουβέντα, μια κίνηση, μια πράξη, ένα ύφος, μια ειρωνεία, ένα χαμόγελο, το καθετί μπορεί να σου χρησιμεύσει στην πορεία σου, σαν ανάμνηση, σαν βίωμα, σαν συμβουλή.
Κανένας δεν είναι τόσο καλός ώστε να είναι τέλειος και κανείς δεν είναι τόσο κακός ώστε να μοιάζει άχρηστος. Στην τελική, όλοι απ’ την ίδια πάστα είμαστε πλασμένοι και διαφέρουμε στις λεπτομέρειες. Σε εκείνες τις λεπτομέρειες που σχεδόν κανένας πια δεν παρατηρεί. Αν όμως ποτέ καταφέρεις να τις ξεχωρίσεις και να διαλέξεις όλα εκείνα τα ποικίλα στοιχεία που μπορείς να πάρεις απ’ τον καθένα, τότε έχεις κάνει ένα πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου.
Πλέον πιστεύω πως όλοι περνάνε απ’ τη ζωή μας για κάποιο λόγο. Δεν πιστεύω στα τυχαία, ούτε στα απρόσμενα. Σίγουρα δεν περνάνε τυχαία κάποιοι απ’ τη ζωή μας και την κάνουν χίλια κομμάτια, σίγουρα δεν περνάνε κάποιοι τυχαία και την κάνουν πάλι όπως πριν και σίγουρα δεν περνάνε τυχαία κι εκείνοι που δεν ξαναείδαμε ποτέ αλλά με ό,τι μας είπαν, μας άλλαξαν τελείως τα μυαλά.
Ακόμη και ο πιο άκυρος, έχει κάτι να δώσει, αρκεί να παρατηρείς. Και ίσως τότε ξαναβρείς την ομορφιά στον άνθρωπο, ίσως τότε καταλάβεις τη δική σου ομορφιά, ίσως εκείνο το ξεσκαρτάρισμα που λέγαμε στην αρχή να καταλήξει έτσι να γίνει πιο εύκολο.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Β. Ζάχου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλλη Β. Ζάχου
Όσο υπάρχουν άνθρωποι ακόμη κι όσο υπάρχεις ακόμη εσύ, πάντα θα υπάρχει κάτι να αποκομίσεις απ’ τον καθένα τους. Είτε πρόκειται για συγγενή, είτε για φίλο, είτε για γκόμενο, είτε για σύντροφο, είτε για κάποιον άγνωστο που με κανένα τίτλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, όλοι στο τέλος και στο βάθος είναι άνθρωποι, απλοί και ταυτόχρονα περίπλοκοι σαν εσένα.
Πονάνε, κλαίνε, αγαπάνε, μοιράζονται, χαίρονται, ζούνε μέσα σε αυτή την ατέλειωτη παλίρροια συναισθημάτων. Έτσι, μέσα σε όλα αυτά τα κοινά, σίγουρα θα βρεις από όλους εκείνο το διαφορετικό που θα σε κάνει να δώσεις βάση. Μια κουβέντα, μια κίνηση, μια πράξη, ένα ύφος, μια ειρωνεία, ένα χαμόγελο, το καθετί μπορεί να σου χρησιμεύσει στην πορεία σου, σαν ανάμνηση, σαν βίωμα, σαν συμβουλή.
Κανένας δεν είναι τόσο καλός ώστε να είναι τέλειος και κανείς δεν είναι τόσο κακός ώστε να μοιάζει άχρηστος. Στην τελική, όλοι απ’ την ίδια πάστα είμαστε πλασμένοι και διαφέρουμε στις λεπτομέρειες. Σε εκείνες τις λεπτομέρειες που σχεδόν κανένας πια δεν παρατηρεί. Αν όμως ποτέ καταφέρεις να τις ξεχωρίσεις και να διαλέξεις όλα εκείνα τα ποικίλα στοιχεία που μπορείς να πάρεις απ’ τον καθένα, τότε έχεις κάνει ένα πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου.
Πλέον πιστεύω πως όλοι περνάνε απ’ τη ζωή μας για κάποιο λόγο. Δεν πιστεύω στα τυχαία, ούτε στα απρόσμενα. Σίγουρα δεν περνάνε τυχαία κάποιοι απ’ τη ζωή μας και την κάνουν χίλια κομμάτια, σίγουρα δεν περνάνε κάποιοι τυχαία και την κάνουν πάλι όπως πριν και σίγουρα δεν περνάνε τυχαία κι εκείνοι που δεν ξαναείδαμε ποτέ αλλά με ό,τι μας είπαν, μας άλλαξαν τελείως τα μυαλά.
Ακόμη και ο πιο άκυρος, έχει κάτι να δώσει, αρκεί να παρατηρείς. Και ίσως τότε ξαναβρείς την ομορφιά στον άνθρωπο, ίσως τότε καταλάβεις τη δική σου ομορφιά, ίσως εκείνο το ξεσκαρτάρισμα που λέγαμε στην αρχή να καταλήξει έτσι να γίνει πιο εύκολο.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Β. Ζάχου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλλη Β. Ζάχου
