Φαντάσου ένα πρωί που θα ξυπνήσεις όλα να έχουν συμβεί και όλα να έχουν αλλάξει. Να έχουν γίνει όπως ακριβώς τα ζήτησες, να συμβούν αλλαγές που τόσο πόθησες, να’ναι τόσο ξεχωριστές για σένα που να φαντάζει όνειρο στον ξύπνιο σου.
Να μην λησμονήσεις τα παλιά, ούτε και να τα αναπολήσεις! Να’ναι αναμνήσεις που στο παρελθόν θα ανήκουν και καμία θέση στο τώρα δεν θα έχουν, παρά μονάχα σαν θύμισες να ξεπροβάλλουν στη σκέψη σου και ως εμπειρίες και μαθήματα να μένουν.
Απο εκείνα που κατανόησες και έμαθες, απο εκείνα που σου προσέδωσαν σοφία, γνώση και εμπειρία, απο εκείνα που σε έκαναν καλύτερο, μιά νέα αναβαθμισμένη έκδοση του εαυτού σου, ανθεκτικότερη, με περισσότερα στεγανά και αντοχές ατσάλινες αλλά πλέον μετρημένες.Διαχειρίσημες απο εσένα και με όρια ορατά,όπου κανείς το τιμόνι σου δεν θα σου παίρνει και τα όρια σου δεν θα ξεπερνά.
Πλασμένος σχεδόν απο την αρχή, με νέους κώδικες ολοδικούς σου, που όταν αποκρυπτογραφηθούν και ξεκλειδωθείς να δώσεις και να δωθείς απόλυτα, πολύ! Ζητούμενα εκ βάθρου ξεριζωμένα και αντικατεστημένα απο άλλα, νέα, συνειδητά κι επιλεγμένα απο εσένα, ποτισμένα με περισσότερη αδιαλλαξία και λιγοτερες εκπτώσεις..
Επιλογές όσο το δυνατόν ορθότερες, με αρκετή σκέψη και πολυ κρίση, δική σου κρίση! Χωρίς να καταπίνεις και να ενστερνίζεσαι ότι σου “πετούν” διάφορα τυπάκια που ούτε το μυαλό σου έχουν, αλλά ούτε και τη ζωή σου ζούν, παρά πειραματίζονται στο σαρκίο σου επάνω αναμένοντας τα αποτελέσματα απο τις δήθεν και παρορμητικές συμβουλές που σου έδωσαν χωρίς ουδεμία αναστολή και συναίσθηση για το κακό που μπορεί να σου προκαλέσουν.
Φαντάσου ενα πρωΐ που θα ξυπνήσεις,να έχεις πάρει στα χέρια σου τη ζωή που σου απομένει,να έχεις σμιλέψει και να έχεις αγαπήσει την προσωπικότητα σου και ολάκερη την υπόσταση σου απο άκρη σ’άκρη. Να πατάς γερά στα πόδια σου και κανένας να μην μπορεί να σε διαβάλει.
Να μην το επιτρέπεις αλλά και να μην μπορούν. Κι ας θέλουν να το κάνουν..
Να σεβαστείς τον εαυτό σου και να φιλιώσεις με τα ελαττώματα σου,να αγαπήσεις τις ανάγκες σου και να ερωτευτείς τις μελαγχολίες σου..
Γιατί ξερεις; Οι μελαγχολίες ειναι σκέψεις, είναι ο νούς σου που καλπάζει και συναισθήματα βαθιά, δικά σου, που μόνο εσύ τα νιώθεις,τα αναγνωρίζεις και ξέρεις τον σφυγμό τους..
Εκείνο το πρωΐ που θα ξυπνήσεις και θα αισθανθείς έτσι, έλα να μου περιγράψεις με το βλέμμα σου πως ένιωσες..
Κι εγω θα καταλάβω..
Πηγή
http://www.loveletters.gr
